پس از استراحتی 10 دقیقه ای به سمت شیب تند سمت غرب به راه افتادیم tnt و آبشار زیبای سوستون و قله ریزا

  --گزارش tnt و عکسهای برنامه سال پیش را اینجا و اینجا ببینید.--    نویسنده:  وحید سپنج عکسها از:  لیلا خاتمی همچنین چند عکس از فرزاد و شهلا (دوربین خودم باطری نداشت!) تعداد نفرات: 15 نفر مسیر رفت و برگشت: لواسان-روستای افجه-دشت سوستون زمان برنامه: یک روزه 20 دیماه 92 گروه تشکیل دهنده: همنوردان سپنج کوه و گروه کوهنوردی کوه باد با حضور استاد کیانوش فرهادی نژاد . راهنما و سرپرست اول برنامه: وحید سپنج سرپرست دوم برنامه: فرزاد سهیلی        tnt شرح برنامه: tnt
جمعه 20 دیماه در یک روز سرد زمستانی ولی آفتابی و با هوایی بسیارمطبوع که سرعت باد هم بسیار پایین بود جمع  15 نفره گروه به قصد صعود زمستانی قله ساکا به راه افتادیم. برخی نفرات تیم از جمله خودم مدت زیادی از آخرین برنامه ای که رفته بودیم گذشته بود و برای تن سپردن به کوهستان لحظه شماری می کردیم. اینبار نیز و پس از تجربه خوب برنامه  قله درفک در اجرای مشترک با گروه کوهباد هر دو گروه با هم همراه شدیم.
ساعت  7:20  از افجه لواسان کوهپیمایی خود را از ارتفاع 2000 متری شروع کرده و پس از پیمودن مسافت 40 دقیقه ای شیب ابتدای مسیر را طی نموده و ساعت  8:00  به tnt کافه آقای لاری رسیدیم. هوای صبحگاهی و قبل از تابیدن نور خورشید بسیار سرد بود ولی گرمای دیدار قله های اطراف مانند قله ریزان که در ابتدای مسیر در روبروی دید قرار دارد و همچنین آواز انرژی بخش استاد همراه ما بود. صبحانه مفصلی در کافه میل نمودیم و دوستان به معرفی خود پرداختند. 
ساعت 9 و بعد از خوردن صبحانه به سمت دشت و آبشار سوستون به راه افتادیم تا از آنجا قله ساکا را صعود نماییم. قله زیبای ریزان همچنان در پیش رو خود نمایی می کرد. هوای آفتابی چند روز گذشته باعث شده بود که دامنه های جنوبی کوه ها کم برف باشد ولی با توجه به مسیر صعود قله ساکا که از سمت یالهای شرقی قله انجام می شود پیشبینی مواجه با برف انبوه و برفکوبی را داشتیم. قبل از دو راهی سوستون که از مسیر دشت هویج جدا می شود اخیرا نمایندگانی از گروههای کوهنوردی لواسان tnt روزهای تعطیل از صبح زود مستقر می شوند و تا بازگشت آخرین تیمها در آن مکان باقی می مانند که اگر مشکلی پیش آمد به یاری بشتابند... دست مریزاد به این دوستان.
با رسیدن به دو راهی که در ارتفاع 2400 متری قرار دارد به سمت چپ از راه اصلی که به دشت هویج می رود جدا شده و بعد از عبور از رودخانه به سمت شمالغرب مسیری پوشیده tnt ازبرف که نسبتا توسط گروههای جلویی پاکوب شده بود را پی گرفتیم تا به دشت سوستون برسیم. گروه با همراهی آواز دلنشین استاد به طور منظم و در یک خط مسیر را پی می گرفت. در سمت راستمان دشت هویج پدیدار گشته بود که پوشیده از برف عمیقی بود. گروههایی نیز به سمت قله پرسون از سمت دشت هویج در حال حرکت بودند.
قله ریزان با شکوه خاص خود همچنان در پیش چشمان ما رخنمایی می نمود. همینطور آبشار سوستون که بصورت چند طبقه ای بوده و جلوه خاصی داشت. با رسیدن به نزدیک آبشار ( ارتفاع 2800 متر) مسیر به سمت غرب ارتفاع گرفته تا با گذر از یک قوس که در امتداد جنوبغربی می باشد به یالی که به سمت خط الراس بین ساکا و آتشکوه امتداد می یابد برسیم. در این نقطه ( ارتفاع 2760 متر) توقفی برای استراحت نمودیم. ساعت 11 را نشان می داد و از اینجا تا قله فرعی 3 ساعت راه با توجه به سرعت تیم ما برآورد می شد.
پس از استراحتی 10 دقیقه ای به سمت شیب تند سمت غرب به راه افتادیم tnt و آبشار زیبای سوستون و قله ریزان در سمت راست ما قرار گرفت. کمی بالاتر راه به سمت جنوبغربی تراورس tnt می شود که این نقطه مسیر خطر گرفتار شدن در بهمن را دارد اما با توجه به نوع برف که تثبیت شده بود بدون واهمه ای پای بر آن نهادیم.
در این بین  داوود خان عزیز  tnt یکی از همنوردان عزیز ناگهان در میان برفها یک گوشی سفید آیفون پیدا کرد!!! پیدا کردن آن در میان آن حجم برف واقعا شانس بزرگی برای صاحب آن بود. گوشی به من تحویل داده شد تا صاحبش را پیدا کنیم.
با کمی ارتفاع گرفتن از این نقطه قله دماوند از پشت کوهها سر برآورده و شادی بخش گروه می شود. چقدر زیبا سر تا پا سپید و با شکوه. از دیدن این قله هیچگاه سیر نشده ایم و باز هم برایمان تازگی داشت. دشت هویج سفید پوش نیز در بیشتر طول مسیر در پایین دست شرقی ما دیده می شد.
مسیر پوشیده از برفی بود که عمدتا در روی آن برف یخزده سفت قرار داشت و در زیر آن برف خشک پودری اما تثبیت شده. در نقاطی از مسیر تا 1 متر عمق برف دیده می شد. پس از این قسمت تراورسی به ابتدای کاسه رسیدیم که مالامال از برفی بود که شاید 2 متر عمق داشت. ما بایستی راه لبه یال آنرا پی می گرفتیم تا با کمترین درگیری به روی یال اصلی منتهی به خط الراس برسیم. ارتفاع این نقطه 3000 متر بوده و از این نقطه تا قله 2 ساعت زمان برآورد می شد.  
یکی از همنوردان که ژنتیکی با ارتفاع مشکل داشت در این ارتفاع tnt دچار علامتهایی شده بود که با توجه به تجربه بالا و شناختی که از خودش داشت تصمیم گرفت که از این بالاتر نیاید و به پایین برگردد. تصمیم عاقلانه ای بود و با توجه به نیاز نداشتن همراه به پایین و به کنار افرادی از گروههای دیگر که کنار کلبه باقی مانده بودند بازگشت.
خورشید با تابش نور خود چنان گرمایی در این سرمای زمستانی پدید می آورد که گروه یک به یک از لباسها کاسته و حتی به یک استرچ نازک رسیدند! از این به بعد گروه 14 نفره به راه خود ادامه دادند و به یال اصلی سمت شرق خط الراس ساکا رسیده بودیم.
مسیر پر شیب به سمت خط الراس را نیز با انرژی ای که قله های اطراف (دماوند-ریزان-آتشکوه-سرسیاه غارها-پرسون و حتی دوبرار و زرینکوه) به ما می دادند پی می گرفتیم. با توجه به کمبود زمان برای صعود قله اصلی که اختلاف ارتفاع حدود 10 متر با قله فرعی دارد و